پاییز،نقاشیه ی برتر خدا**
در میان فصل ها ،چه غروری دارد پاییز!
عریان میشود نه برای خود نمایی..
که برای یگرنگی!
قانع است به آن چه که دارد..
برای زیبایی نه سفیدی برف میخاهد و نه گلاویز باران بهار میشود
نه برای حرمسرایش ،درختان سبز را گرد هم‌می اورد..
و نه تابش زرد تابستان دلش را میرباید..
چشم و دلش سیر است و چشم به داشته ی دیگران ندارد..
پاییز زیباست و زیبایی در ذاتش است..
ذات او عاشق است و محزون..
وصالش را ناممکن میداند"
اما برای ممکن شدنش رنگ عوض نمیکند..
میخاهد خودش باشد با همه ی کاستی ها
نمیداند که،،
چه زیبا جای داده نمایش رنگ ها را در برگ های ریخته ی خود..
و چه زیباتر به دل نشسته این پاییزه بی بر و برگ!
هانیه بابایی لاجیمی**
کلمات کلیدی :
